Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης ήταν αγωνιστής της Επανάστασης του 1821. Γεννήθηκε τo 1782 στη Σκουληκαριά Άρτας. Η μητέρα του, μετά τον θάνατο του πρώτου της συζύγου, έγινε καλόγρια, γι’ αυτό και του έμεινε η προσωνυμία «ο γιος της καλογριάς».

Τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολα επειδή αναγκάστηκε να ζει μόνος χωρίς την υποστήριξη των γονέων του. Ήταν φιλόνικος, βλάσφημος και βωμολόχος και από την παιδική του ηλικία ήδη έκανε τα πρώτα βήματά του ως κλέφτης. Έπεσε όμως στα χέρια του Αλή Πασά των Ιωαννίνων και φυλακίσθηκε για παράνομες πράξεις, αλλά σε αυτήν την περίοδο έλαβε και μία στοιχειώδη μόρφωση.

Το 1819 μυήθηκε στη Φιλική Εταρεία και το 1820 προσπάθησε να υποκινήσει επανάσταση στην περιοχή της Βόνιτσας, χωρίς όμως επιτυχία. Το Δεκέμβριο του 1821 ανέλαβε καπετάνιος στην περιοχή των Αγράφων. Κατηγορήθηκε όμως ότι ερχόταν σε μυστικές συνεννοήσεις με τους Τούρκους και κηρύχθηκε ένοχος εσχάτης προδοσίας, στερούμενος τα αξιώματά του. Ωστόσο αποκαταστάθηκε και ανέλαβε την διοίκηση του στρατοπέδου της Άμφισσας.

Το 1825 επιτέθηκε στον Κιουταχή που πολιορκούσε το Μεσολόγγι. Μετά τη πτώση του Μεσολογγίου διορίζεται αρχιστράτηγος της Στερεάς και εγκαθιστά το στρατόπεδο του στην Ελευσίνα. Τον Απρίλιο του 1827 κινήθηκε για την απελευθέρωση της Αθήνας από τον Κιουταχή. Σε βοήθειά του έσπευσαν στρατεύματα από την Πελοπόννησο και αρκετοί φιλέλληνες. Κατά τη διάρκεια της επίθεσης δέχτηκε μια σφαίρα και ξεψύχησε την άλλη μέρα.

Πριν πεθάνει υπαγόρευσε την διαθήκη του, αφήνοντας τα όπλα του στους συναγωνιστές και την κληρονομιά του, τις δυο κόρες του, στη φύλαξη του κράτους. Γυρίζοντας στους παριστάμενους οπλαρχηγούς είπε «εγώ πεθαίνω αλλά να είστε μονοιασμένοι να βαστήξετε την πατρίδα». Τάφηκε με τιμές στη Σαλαμίνα όπου ακόμα και σήμερα στο Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου υπάρχει τοιχογραφία του ηρωικού οπλαρχηγού ανάμεσα στους Αγίους.