Ο Γεώργιος “Γώγος” Μπακόλας (1770 – 1826) ήταν Αρτινός οπλαρχηγός από τη Σκουληκαριά Άρτας. Είχε διοριστεί από τον Αλή Πασά αρματολός του Ραδοβιζίου και των Τζουμέρκων. Ήταν 51 ετών όταν ξέσπασε η Επανάσταση του 1821. Τότε αφιερώθηκε ολόψυχα στον Αγώνα, απελευθερώνοντας πολλές περιοχές μαζί με Ακαρνάνες οπλαρχηγούς.

Η πορεία του είναι συνδεδεμένη με πολλές ένδοξες νίκες, αλλά κι ένα περιστατικό το οποίο τον σημάδεψε και ακόμα και σήμερα χαρακτηρίζει το όνομά του. Πρόκειται για τη Μάχη του Πέτα (4 Ιουλίου 1822), όπου κατηγορήθηκε ως υπαίτιος της ήττας και προδότης γιατί άφησε αφύλακτο το λόφο από όπου πέρασαν οι Τούρκοι.
Ακόμα και ο Κρυστάλλης στο πεζογράφημά του «Σκιαί του Άδου», για να καταδείξει το ασυγχώρητο των ατιμωτικών πράξεων και μετά θάνατο, αναφέρεται στο Μπακόλα:
«Η άτιμη η προδοσιά του Γώγου του Μπακόλα». O Μακρυγιάννης όμως εξαίρει τη γενναιότητα και το ήθος του: «Ήταν τίμιος άνθρωπος και γενναίος πατριώτης κι΄αγαθός…
Η πατρίς χάριτες χρωστάγει εις αυτό τον γενναίο άνδρα».